تا خداوند مشکلات من را حل نکند نماز نمی خوانم!!!

برخى‏ می ‏گویند: «تا خداوند مشکلات ما را حل نکند نماز نمی خوانیم» آیا این درست است؟

1. اگر قرار باشد نماز فقط برای بی مشکل ها باشد، پس هیچ کس نباید نماز بخواند. زیرا همه مردم به شکلی مشکلى دارند. خداوند می فرماید: «همانا ما انسان را در رنج و زحمت آفریدیم» همچنین حضرت على علیه السلام ‏فرمودند: «دنیا خانه‏اى است که با سختى‏ها عجین شده است»
2. کسانی که می گویند: «تا خداوند مشکلات ما را حل نکند نماز نمی خوانیم» می پندارند که خداوند به نماز آنها احتیاج دارد و آنها با خداوند مبادله می کنند، نماز را می دهند و حل مشکلات را می گیرند در حالی که قرآن مى‏فرماید: « اگر همه مردم روى زمین کافر بشوند نقصى بر خدا وارد نیست و کمبودى براى خدا ایجاد نمى‏شود» خداوند نمی خواهد ما برای او نماز بخوانیم بلکه می خواهد ما برای سعادتِ خودمان نماز بخوانیم.
3. آیا احتمال نمی دهند که مشکلات فعلى به جهت ناسپاسی هاى گذشته و ترک نماز باشد؟! قرآن نماز را بالاترین نمونه یاد خدا معرفی می کند. و در آیه دیگر می فرماید: «و هر کس از یاد من روى گردان شود، زندگى (سخت و) تنگى خواهد داشت!»
4. آیا فکر نمی کنند با ترک نماز یکی از مهمترین ابزارهای حل مشکل را کنار گذاشته اند؟ آیا نمی دانند خداوند برای رفع مشکلات، کمک گرفتن از نماز را توصیه نموده است: « از صبر و نماز یارى جویید»
5. همچنین وجود برخی مشکلات سبب رشد مؤمنین است و نباید آن را به عامل سقوط خود تبدیل نمود. حضرت موسى (ع) به خداوند عرض کرد: خدایا دوست ندارم که همیشه بیمار و ضعیف گردم و در عبادت من سستى پیدا گردد و هم دوست ندارم همیشه سالم باشم که تو را فراموش کنم، بلکه دوست دارم گاهى بیمار شوم که تو را یاد کنم و گاهى سالم شوم، و تو را شکرگذارم.