در دوره اشکانیان قاعده عمومی بر جدا بودن زن ها از مردها بود، زیرا اندرونیِ نجبایِ اشکانی از بیرونی مجزا بوده است.  (زن در ایران باستان)

زنان اشکانی از شلوارهای چین‌دار و پیراهن‌های دراپه‌دار و بلند استفاده می کردند. هم چنین در پوشش سر و استفاده از چادر مانند زنان هخامنشی بودند و کلاه عمامه‌وار آنان تقریباً بیشتر موهای آن ها را می پوشانید. بلندی لباس ها بقدری بود که مانع دیدن کفش ها می گردید. (تاریخ پوشاک اقوام ایرانی) این

جامه از تونیک گشاد مردانه، فقط از روی بلندی اش قابل تشخیص است. جزء دیگر جامه زنان پوششی بود که عقب سر را میپوشاند. چنین پوشش هایی در سرتاسر خاور نزدیک و کرانه اژه از دوره هخامنشی تا دوره پارت ها رواج داشته است. (پوشاک در ایران زمین، ص۷۹)

در این دوره گاهی زنان با دستارهایی که دور سرشان پیچیده شده و روی شانه هایشان افتاده، به تصویر کشیده شده اند. (پوشاک در ایران زمین ص ۱۶۴)

این حقیقت که زنان خاندان سلطنتی در کالسکه های پرده دار حمل میشدند در مضامین حکایت های ادبی فارسی ریشه دارد و مشهورترین این مضامین، داستان ویس و رامین با ارئه اسناد تاریخی از عصر پارت هاست. در این داستان ویس نه تنها در پشت پرده نشسته بلکه نقابی نیز بر صورت دارد.(پوشاک در ایران زمین، ص ۴۲۲)                                                                                                                                                                                  

چادر زنان اشکانی

چادر بصورت کامل آن در قرون اول میلادی، در نقوش باقی مانده از این دوران مطرح میشود. (تاریخ پوشاک اقوام ایرانی، ص۱۸۹) بانوان پارچه ای را همچون شنل از روی دوش های خود می آویختند و یا از آن مانند چادر استفاده میکردند. گاها نیز مانند آنچه که اکنون میان قاسم آبادی ها معمول است به دور کمر خود میبستند. سربند زنان مانند سربند و شمله های کنونی زنان کرد و لر بسیار بزرگ بود. چادرها معمولا به صفحه ای فلزی نقش دار در روی شانه یا جلوی سینه بند میشده است. (تاریخ پوشاک اقوام ایرانی، ص۱۹۲)

چادر در قسمت پشت سر به کلاه بلند و مخروطی شکل و مطبقی وصل میشده است که مانند تور عروس از پشت سر آویزان بود. مجسمه زنی از پالمیر در موزه دمشق، پوشش زنان این دوره را به وضعی بسیار روشن نشان میدهد. این بانو نشسته و چادری او را پوشانده است.

نقاشی هایی دیواره معابد زئوس شهر اوروپوس در بین النهرین که مربوط به دوره اشکانی است، عده ای را با لباس مخصوص درحال برگزاری مراسم مذهبی نشان میدهد. در این نقاشی ها زنی را نشان میدهد که چادری ارغوانی و بزرگ به سر افکنده که سرتاسر بدنش را پوشانده است. زنی دیگر بر این دیوار نقاشی کرده اند که روی پیراهن ارغوانی خود چادری سراسر سفید پوشیده و بر روی آن یک تکه پارچه ارغوانی انداخته است. (پوشاک باستانی ایرانیان، جلیل ضیاء پور)

همچنین از آثار این دوره، روسری ابریشمین خوش رنگ و نگار و نفیس زنان سنگسری به جا مانده‌است که «ساخته مکنه» نام دارد و سده‌هاست که زنان سنگسری آن را می‌بافند و می‌آرایند. آنان این روسری را به ترتیب خاصی بر سر خود می‌بندند، که این خود نمونه کامل پوشش سر زنان در زمان اشکانیان می‌باشد.منبع