علی گوشه خلوتی نشسته بود و گذشته را در ذهن مرور می کرد.  
چند سالی بود که در خانه پسر عمویش زندگی می‏کرد. 
مردم پسر عمویش را محمد امین خطاب می کردند.  
به یاد صحبت های دیروز محمد(ص) افتاد.  

نماز     
یکی از آموزه‌های عبادی اسلام نماز است که از اهمیت و جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. تعابیر و آموزه‌های زیر نشان دهندة اهمیت نماز و اهتمام بالای اسلام نسبت به آن است.
ستون دین؛ فاصله بین کفر و ایمان؛ اولین موضوع پرسش شونده در قیامت و شرط قبولی اعمال؛ تکلیفی که هرگز ساقط نمی‌شود؛ راه رستگاری؛ بهترین عمل؛ راه تقرب هر انسان پرهیزگار؛ لزوم دستور به نماز برای اهل خانه؛ قرار گرفتن اقامة نماز در کنار ایمان به غیب که اصل نخستین در نظام اعتقادی اسلام است.

با توجه به ارزش و قداست خانواده در می‏یابیم که: خانه، اولین مدرسۀ تربیت اخلاقی و دینی است و کودک به تدریج بر اساس مشاهدات روزمره، پایه‏های اخلاقی خود را پی‏ریزی می‏کند. در محیط خانه کودک تعالیم خوب و بد را فراگرفته و  زیربنای اخلاقی او شکل می‏گیرد. کودک مثال نهال تازه‏ای است که هر طور او را پرورش دهیم، رشد می‏کند و  نیز آنچه را که  بطور منظم در محیط خانه می‏بیند، نسبت به آن انس پیدا می‏کند. مشاهده آداب دینی و عبادات مذهبی بویژه نماز که در شبانه‏روز بطور منظم از  طرف بزرگترها در محیط خانه رخ می‏دهد، در ذهن و روان کودک نقش می‏بندد.

در روایتى آمده است، حضرت زهرا(علیها السلام) دو رکعت نماز مى خواند که جبرئیل به وى آموخته بود.کیفیّت این نماز بدین گونه است که در رکعت اوّل بعد از حمد، صد مرتبه سوره «انّاانزلناه» و در رکعت دوم بعد از حمد، صد مرتبه سوره «توحید» مى خواند و پس از سلام این دعا رامى خواند:

سُبحانَ ذِى الْعِزِّ الشّامِخِ الْمُنیفِ، سُبْحانَ ذِى الْجَلالِ الْباذِخِ الْعَظیمِ،

منزه است (خداى) صاحب عزت بسیار بلند و مرتفع منزه است (خداى) صاحب جلال والاى بزرگ،

سُبحانَ ذِى الْمُلْکِ الْفاخِرِ الْقَدیمِ، سُبحانَ مَنْ لَبِسَ الْبَهْجَةَ وَ الْجَمالَ،

منزه است (خداى) صاحب فرمانروایى فاخر قدیم منزه است کسى که در بردارد خرّمى و زیبایى را

سُبحانَ مَنْ تَرَدّى بِالنُّورِ وَالْوَقارِ، سُبحانَ مَنْ یَرى اَثَرَ النَّمْلِ فِى الصَّفا،

منزه است آن که به رداى نور و وقار خود را آراسته منزه است آن که جاى پاى مور را در روى سنگ صاف ببیند

سُبحانَ مَنْ یَرى وَقْعَ الطَّیْرِ فِى الْهَواءِ، سُبحانَ مَنْ هُوَ هکَذ الا هکَذا غَیْرُهُ.(1)

منزه است آن که گذرگاه پرنده را در هوا ببیند منزه است آن که او این چنین است و دیگرى چنین نیست.

در روایت دیگرى آمده است که بعد از این نماز، تسبیح مشهور حضرت زهرا(علیها السلام) را که پس از هر نمازى مستحب است، بگوید و بعد از آن صد مرتبه صلوات بفرستد.(2)

1. همان مدرک، صفحه 180، حدیث 7.
2. همان مدرک، صفحه 181، حدیث 8.

منبع:persian.makarem.ir

یک وقتی ما در ستاد نماز نوشتیم آقازاده‌ها، دخترخانم‌ها، شیرین‌ترین نمازی که خواندید برای ما بنویسید. یک دختر یازده ساله یک نامه نوشت، همه ما بُهتمان زد، دختر یازده ساله ما ریش‌سفیدها را به تواضع و کرنش واداشت، نوشت که ستاد اقامه نماز، شیرین‌ترین نمازی که خواندم این است.

گفت در اتوبوس داشتم می‌رفتم یک مرتبه دیدم خورشید دارد غروب می‌کند یادم آمد نماز نخواندم، به بابایم گفتم نماز نخواندم، گفت خوب باید بخوانی، حالا که اینجا توی جاده است و بیابان، گفت برویم به راننده بگوییم نگه‌دار، گفت راننده به خاطر یک بچه دختر نگه نمی‌دارد، گفت التماسش می‌کنیم، گفت نگه نمی‌دارد، گفت تو به او بگو، گفت گفتم نگه نمی‌دارد، بنشین. حالا بعداً قضا می‌کنی.

دختر دید خورشید غروب نکرده است و گفت بابا خواهش می‌کنم، پدر عصبانی شد، دختر گفت که آقاجان می‌شود امروز شما دخالت نکنی؟ امروز اجازه بده من تصمیم بگیرم، گفت خوب هر غلطی می‌خواهی بکن.

شب خیز که عاشقان به شب راز کنند              گرد در بام دوست پرواز کنند
 هرجا که دری بود به شب بسته شود            اِلّا در دوست را که شب باز کنند  (1)

 تهجد و شب زنده داری و دعا و مناجات در شبها سکّویی است که انبیاء و اولیاء و صُلحاء از آنجا تا بی نهایت پرواز کرده اند و مقرّبان درگاه ربوبی هر چه دارند، از شب زنده داریها و مناجاتهای شبانه دارند.  اگر پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به مدال ختم رسالت دست یافت، زمینه اصلی آن را شب نشینیهای غارِ حرا و گریه های شبانه او فراهم می کرد که:
 اربعین ها گریه و زاری کند                      بهر آنکه روح را صافی کند
 نیمه شب ها با خدایش راز کرد              خود رها از دست نفس و آز کرد